Akkers (52) is directielid van Ten Brinke vestiging Helmond, maar vooral ook een bekende Milheezenaar. Zijn naam mag dan vaak in één adem worden genoemd met dat dorp in de Peel, hij is er niet geboren. ,,Mijn ouders komen uit Milheeze. Maar vanwege de woningnood woonden ze in Deurne toen ik ben geboren. Ik kan er niks aan doen.”

De vader van Janko, Marius, werkte zijn hele leven in de bouw. Bij Adriaans in Stiphout, tot zijn 75ste. ,,Dat was ook zijn enige hobby. Hij gooide er zijn ziel en zaligheid in. Ik heb het van huis uit meegekregen. Maar ik ben zelf niet bouwkundig opgeleid, heb bedrijfseconomie gestudeerd in Tilburg.”

Dat de zoon ook bij dat bedrijf terechtkwam, is dus geen toeval. ,,Omdat mijn pa er zat, maar ook omdat de bouw me trok. Eerst was ik controller, maar ik wilde meer dan alleen met cijfers werken. Iets ontwikkelen en bouwen door samen te werken met mensen, dat is mooi. Met die gedachte ben ik ook actief bij Milheezer Boys. Ik vind het leuk om te verbinden, teams te maken, mensen op de goede plek te zetten. Uiteindelijk ben ik doorgegroeid naar een directiefunctie.”

Adriaans was een echt familiebedrijf en een grote naam in de regio. ,,Mijn vader voelde zich heel betrokken en was enorm trots op het bedrijf.”

Het faillissement, vijf jaar geleden, sloeg dan ook in als een bom. ,,Veel bedrijven waren net uit de crisis, maar de aantrekkende markt was niet voldoende voor ons om te overleven. Het was een klap voor deze regio. Direct en indirect werkten veel mensen voor ons.”

Ten Brinke, een grote internationale projectontwikkelaar en bouwonderneming met hoofdkantoor in Varsseveld, opende vervolgens een vestiging in Helmond, nam een deel van het personeel in dienst en nam het kantoorpand van Adriaans over. ,,Mijn collega-directeur Johan Migchels en ik werden gevraagd om de directie te gaan voeren. We zijn begonnen met 28 mensen, inmiddels hebben we er 55.”

Net als Adriaans is Ten Brinke een familiebedrijf. Wel veel groter, met ook vestigingen in Duitsland, Spanje, Portugal, Griekenland. Dertienhonderd medewerkers, 1,2 miljard omzet.

,,In Helmond zijn we verantwoordelijk voor onze eigen orderportefeuille. We proberen het zoveel mogelijk regionaal te doen, samen met regionale onderaannemers. We hebben heel interessante projecten. We hebben in Brandevoort gebouwd en zijn nu aan de slag in het centrum van Eindhoven, Meerhoven, Waalre en Venlo. We hebben onlangs ook het oude hoofdkantoor van Philips Nederland omgebouwd naar 456 studentenwoningen.”

Akkers probeert ontspannen het bedrijf te leiden. ,,Er wordt hier hard gewerkt, maar ook veel gelachen. Een goeie werksfeer is in mijn ogen met afstand het belangrijkst. We zoeken ook naar mensen die passen in onze cultuur. De balans tussen werk en privé vind ik heel belangrijk. Voor mezelf, maar ook voor onze mensen."

Hoe die balans moet zijn, is voor iedereen verschillend. ,,Bij mij zit het niet per se in de hoeveelheid tijd die ik in mijn werk steek. Dat kan best veel zijn. Maar zodra ik op het voetbalveld sta, bijvoorbeeld om een training te geven of een wedstrijd te begeleiden, ben ik afgeschakeld. Dat is echt een uitlaatklep. Hetzelfde geldt voor de donderdagavond, kantineavond. Gezellig met een glas bier ouwehoeren.”

Gezondheid, de privésituatie en het werk zijn in zijn ogen drie pijlers onder het welbevinden van mensen. ,,Als er één pijler even wankelt, dan gaat het meestal nog wel. Maar als dat er twee worden, dan wordt het lastig. Ik wil als directeur tussen de mensen staan, waarbij het natuurlijk niet vanzelfsprekend is dat je altijd exact weet wat er bij iedereen speelt.”

In Milheeze is Akkers niet de directeur van Ten Brinke, maar gewoon een Milluse. Betrokken bij veel verenigingen. ,,Ik ben al meer dan dertig jaar bestuurlijk actief bij de voetbalclub. Ik was tot vorige maand vorst en nu erevorst van carnavalsvereniging De Veenmollen. En ik ben actief voor GAOS: een stichting waarin voornamelijk jongeren zich inzetten voor de leefbaarheid in Milheeze. Ja, daarvoor kan ik tijd maken. Het helpt me om mijn gedachten te verzetten. Milheeze is een klein dorp. Daar voel ik me goed.”

Met de leefbaarheid van het dorp is voor zijn gevoel niet veel mis. ,,Er komen mensen van buitenaf in Milheeze wonen. Die worden goed opgenomen in de gemeenschap. De voetbalclub is wat dat betreft een verbinder. Als de kinderen gaan voetballen, komen de ouders met elkaar in contact. Daaruit komen weer vrijwilligers voort. Waar het kan, wil ik mensen helpen. Daar haal ik plezier uit. Ik zit niet vaak thuis op de bank.”